شیرین تر از شکر (فصل تابستان)

قصه و داستان را همه آدم‍ها دوست دارند. از کودک و نوجوان گرفته تا بزرگسال و کهن‌سال. خواندن و شنیدن داستان هم، یکی از سرگرمی‌هایی است که همه از آن لذت می‌برند. اما اگر این داستان‌ها، جذاب و آموزنده نیز باشند، خیلی بهتر است؛ هم از شنیدن آن لذت می‌بریم و هم مطالب مفید و آموزنده خواهیم آموخت.

هر جلد از این مجموعه برای یک فصل انتخاب شده‌است. در مجموع هر چهار جلد ۳۶۵ داستان جذاب و شیرین و آموزنده وجود دارد. داستان‌های این کتاب، قصه‌هایی برای نوجوانان است. قصه‌هایی که از میان منابع اصیل فارسی گزینش و بازنویسی شده‌اند.

ابوالفضل هادی‌منش در مقدمه کتاب خود نوشته‌است: «من این کتاب را برای شما نوجوان‌ها نوشته ام. این کتاب شاید هفتادمین کتاب من باشد. من داستان‌های آن را از لابلای کتاب‌های کهن فارسی -که امروز کمتر از آنها اسمی به میان می‌آید- گرد آورده‌ام و برای شما ساده‌نویسی کرده‌ام.»

برخی از منابعی که ابوالفضل هادی‌منش در کتاب شیرین تر از شکر فصل تابستان از آن‌ها استفاده کرده‌است عبارتند از: مثنوی معنوی، گلستان و بوستان سعدی، قابوس‌نامه، کلیله و دمنه، مصابیح القلوب و … .

آشنایی نوجوانان با این منابع، سبب آشنایی آن‌ها با فرهنگ غنی ایرانی نیز خواهد شد. علاوه بر داستان‌های زیبا، جذاب و آموزنده این کتاب، تصویگری محمدحسین صلواتیان نیز جلوه‌ای خاص به این اثر بخشیده است. این تصاویر زیبا به انتقال مفهوم و درک معنای داستان کمک می‌کنند.

قسمتی از متن کتاب:

مدتی در شهر باران نمی‌بارید. هوا گرم شده بود. مردم تصمیم گرفتند به خارج از شهر بروند و دعای باران بخوانند. گروهی، کودکان مکتب خانه را نیز با خود بردند. شخصی بذله‌گو گفت: «چرا این کودکان را با خود می‌برند؟» یکی گفت: این کودکان بی‌گناهند و دعای آنها مستجاب می‌شود. آن‌ها را برای دعا کردن به صحرا می‌برند.»

آن شخص گفت: «اگر دعای آن‌ها مستجاب می‌شد، یک معلم در همه عالم زنده نبود»